Dobrej jakości  sianokiszonki nie łatwo jest zastąpić inną paszą, dlatego termin koszenia, wysokość koszenia  oraz technika zbioru, mają bardzo istotny wpływ na produktywość użytku zielonego w całym sezonie.

Możemy zastosować powiedzenie „mniej znaczy więcej„. Oznacza to, że odpowiednio wcześnie zebrany pierwszy pokos, może nam pomóc zebrać w całym sezonie o jeden pokos więcej.

 

 Termin koszenia.

Optymalnym terminem koszenia jest początkowy okres kłoszenia traw. Dla roślin motylkowych jest to początek pączkowania.

W tym okresie zielona masa ma dużo cukrów i mało włókna. Cukry są niezbędne przy fermentacji mlekowej, a mała ilość włókna w masie zielonej ułatwia ugniecenie traw.

 

Wysokość koszenia. 

Równie ważna obok terminu, jest wysokość koszenia. Optymalna wysokość to 6-7 cm. Ma to znaczenie dla późniejszego, szybszego odrostu trawy w następnym pokosie. Niskie koszenie powoduje, że drugi pokos będzie przesunięty w czasie. Koszenie poniżej 5 cm pozbawia roślinę substancji zapasowych, które są zgromadzone w dolnych pędach, dlatego też jej odrost jest wolniejszy.

Poza tym, zbyt niskie koszenie jest niekorzystne przy zbiorze, podczas którego będzie zbierana nie tylko trawa, ale i zanieczyszczenia pogarszające jakość kiszonki.

 

Kolejnym etapem po koszeniu jest przetrząsanie, aby zielona masa równomiernie traciła wodę i osiągnęła wilgotność na poziomie 30 - 35% .

 

Zakiszanie.

Bardzo duży wpływ na zakiszanie ma zawartość cukrów. Im jest ona wyższa, tym materiał będzie się lepiej zakiszał. Natomiast im wyższa pojemność buforowa czyli ilość białka, tym materiał będzie trudniejszy w zakiszaniu.

Najlepsze gatunki traw do zakiszania, zawierające dużą ilość cukrów to: życica trwała, życica wielokwiatowa, życica mieszańcowa, kostrzewa łąkowa, kostrzewa trzcinowa miękkolistna oraz tymotka łąkowa. Rośliny motylkowe z uwagi na wysoki poziom białka będą trudniejsze w procesie zakiszania. Wysokie nawożenie runi łąkowej azotem wpływa na gromadzenie białka i związków azotowych niebiałkowych w roślinach, co wpływa niekorzystnie na proces kiszenia. Aby przyspieszyć proces zakiszania i zwiększyć stabilność, zabezpieczyć kiszonkę przed stratami, konieczne jest stosowanie dodatków kiszonkarskich.

Kolejnym elementem przygotowania dobrej kiszonki jest odpowiednie jej ugniecenie na pryzmie lub w silosie. Najkorzystniej ugniatać ciężkim ciągnikiem warstwy o grubości ok 40 cm.

Przykrycie jest ostatnim elementem przygotowywania kiszonki. Dwie  warstwy folii należy docisnąć oponami, ziemią lub workami z piaskiem.

Przy zastosowaniu odpowiednich mieszanek traw, dostosowaniu się do zaleceń dotyczących zbioru i zakiszania, mamy pewność, że wyprodukujemy paszę objętościową o najwyższych parametrach żywieniowych, czego Wam życzymy w nadchodzących zbiorach.