Wśród roślin motylkowatych drobnonasiennych koniczyny są jednymi z najczęściej wykorzystywanych przy produkcji wartościowych pasz objętościowych. Zasiewane w czystym siewie oraz jako komponent mieszanek traw wzbogacają żywienie o smakowite i tanie w produkcji naturalne białko. Koniczyna czerwona oraz koniczyna biała są najczęściej wybieranymi gatunkami przez polskich producentów.

 

Koniczyna czerwona idealna do koszenia

 

 

Liście koniczyny czerwonej to źródło cennego białka

 

Gatunek ten nadaje się przede wszystkim na użytkowanie kośne, dostarczając wysokich plonów także podczas okresowych niedoborów wody. Wysiana w czystym siewie daje możliwość zbioru wysokobiałkowej paszy przez okres 2-3 lat. Koniczyna czerwona jako dodatek sprawdza się w mieszankach z trawami na grunty mineralne i organiczne.

 

Koniczyna biała jako uzupełnienie runi kośno-pastwiskowej

Kwiatostan koniczyny białej

 

Koniczyna biała jest w porównaniu do koniczyny czerwonej nieco niższa i stanowi doskonałe uzupełnienie runi pastwiskowej i łąk użytkowanych przemiennie. Na uwagę zasługuje bardzo wysoka odporność na częste spasanie i udeptywanie. Kilkuprocentowy udział koniczyny białej w runi zwiększa znacznie smakowitość i podnosi walory żyweniowe.

 

Najważniejsze różnice

	Koniczyna czerwona	Koniczyna biała
łodyga	wzniesona	płożąca
wysokość	50-80 cm	30-40 cm
kwiatostan	czerwona główka z licznymi kwiatkami	biała główka z mniejsząl liczbą kwiatków
norma wysiewu – siew czysty	15 kg/ha	12-15 kg/ha
norma wysiewu - podsiew	4-8 kg/ha	2-4 kg/ha
przeznaczenie	- uprawa polowa - mieszanki kośne	- uprawa polowa - mieszanki pastwiskowe - mieszanki kośno-pastwiskowe