Wśród rolników często pojawia się pytanie, która roślina motylkowa jest lepsza, lucerna, koniczyna a może rutwica? W poniższym tekscie postaramy się odpowiedzieć na to pytanie prezentując krótką charakterystykę najpopularniejszych roślin wysokobiałkowych.

 

Lucerna siewna

Lucerna siewna jest królową wszystkich upraw pastewnych. Jest najchętniej uprawianą na paszę rośliną na świecie.  Swoją popularność zawdzięcza wysokiemu plonowaniu (w Polsce odm. Sanditi śr. 17,5 t s.m./ha), długowieczności(4-7 lat użytkowania) oraz wysokiej zawartości białka (śr. 20-23%). Uprawa lucerny siewnej prócz doskonałego zabezpieczenia bazy paszowej, nawet mimo suszy, niesie szereg dodatkowych korzyści jak chociażby poprawa struktury gleby oraz wiążanie azotu atmosferycznego. Ta wspólna cecha dla roślin motylkowych (bobowatych) pozwala na spore oszczędności gdyż lucerna nie wymaga żadnego nawożenia azotowego w całym sezonie wegetacyjnym. Wprowadzenie lucerny do płodozmian zwiększa plony upraw następczych oraz pozwala uzyskać wyższe dopłaty z tytułu uprawy roślin paszowych. Najlepsze do uprawy lucerny są stanowiska zasobne, w dobrej kulturze, o uregulowanym odczynie pH (optymalnie 6,7-7,5). Roślina ta radzi sobie dobrze na słabszych glebach gdzie wymaga jednak wyższego nawożenia potasowego. Nie toleruje gleb podmokłych, zbitych o niskim odczynie pH (poniżej 6,0).

 

Koniczyna czerwona

Koniczyna czerwona była dawniej bardzo popularną rośliną pastewną w Polsce. Dziś jednak traci swoją popularność na korzyść lucerny. Przewaga lucerny wynika z niższego plonu koniczyny czerwonej oraz jej krótszej trwałości (średnio 3 lata). Koniczyna czerwona (łąkowa) lepiej radzi sobie na stanowiskach wilgotnych, z tendencją do zastoisk wodnych, ma niższe wymagania klimatyczne i glebowe oraz nawozowe. Sprawdza się dobrze na stanowiskach organicznych czy w rejonach podgórskich i górskich. Doskonale sprawdza się w mieszankach z trawami pastewnymi w użytkowaniu kośnym.

 

Koniczyna biała

Koniczyna biała najczęściej stanowi dodatek do mieszanek użytkowanych przemiennie lub pastwiskowo. Plonuje znacznie niżej niż lucerna czy koniczyna czerwona. Jest bardzo odporna na suszę, niższy odczyn pH gleby, niskie koszenie czy przygryzanie i udeptywanie na pastwiskach. Ma wysoką zawartość białka i jest bardzo smakowita. Wyprodukowaną zielonkę charakteryzuje bardzo wysoka wartość pastewna.

 

Rutwica wschodnia

Rutwica wschodnia w ostatnim czasie pojawiła się na Polskim rynku nasiennym. Jest to roślina popularna za naszą wschodnią granicą w Rojski, Kazachstanie czy na Białorusi. Nadaje się bardziej do upraw ekstensywnych gdyż plonowanie jest niższe niż lucerny siewnej, wymagania glebowe ma podobne choć gorzej znosi uprawę na słabszych stanowiskach. Rutwica wschodnia jest rośliną długowieczną i odporną na mróz. Charakteryzuje się wysokimi wymaganiami wilgotnościowymi i ma niską odporność na suszę.

 

Komonica zwyczajna

Komonica zwyczajna (różkowa) jest doskonałą rośliną wysokobiałkową na piaskach i glebach bardzo lekkich. Dawniej zwana koniczyną piasków. Sprawdza się w czystym siewie i w mieszankach z trawami w ekstensywnym użytkowaniu. Plon daje znacznie niższy niż lucerna czy koniczyna czerwona ale ma dużo niższe wymagania glebowe. Lepiej znosi niższy odczyn pH gleby i ma bardzo wysoką odporność na suszę. Do momentu rozpoczęcia kwitnienia charakteryzuje się bardzo wysoką smakowitością i jest bardzo chętnie pobierana przez zwierzęta. Po zakwitnięciu zyskuje gorzkawy smak, który znika po skoszeniu i podwiędnięciu. Jest bardzo długowieczna, mrozoodporna i niewymagająca.

Wśród przedstawionych najpopularniejszych wieloletnich, motylkowych roślin paszowych, każdy hodowca i producent wybierze najlepszą dla siebie i swoich warunków roślinę.

 

Życzymy obfitych plonów.