Zmniejszone zapotrzebowanie na koszenie.

Zrównoważone zarządzanie trawnikami oznacza także mniej koszenia. W trakcie sezonu wegetacyjnego, gdy temperatury są wysokie i jest dość światła, trawa jest w stanie wytworzyć znaczne ilości masy zielonej. Oznacza to konieczność częstszego koszenia, co wiąże się ze zwiększonym nakładem pracy, wyższymi kosztami sprzętu i paliwa (energia ze spalania kopalin), a także wyższą emisję CO2.

 

Najwyższa jakość darni przy niskiej produkcji masy zielonej.

 

Jakość darni jest w większym stopniu związana z pokryciem gleby i gęstością roślin niż z produkcją liści. Celem osoby dbającej o trawnik jest utrzymanie stałej wysokiej jakości darni, przy jednoczesnym ograniczeniu produkcji biomasy.

 

Azot jest ważniejszy niż potas.

Azot odgrywa kluczową rolę w pielęgnacji trawnika. Jest to podstawowy składnik białek, odpowiadający w roślinach za produkcję liści. Jednak azot może też sprawić, że produkcja masy zielonej przez trawę jest większa niż pożądana. Potas pomaga roślinom podczas okresów uśpienia (susza, zimno, okresy stresu: lato i zima) przygotować się na stres i zmagazynować zapas składników pokarmowych w korzeniach. Zgodnie z wynikami badań naukowych, potas nie odgrywa znaczącej roli w produkcji biomasy.

Wszystkie nawozy zawierają azot, lecz w różnej postaci. Niektóre nawozy zawierają związki, z których azot uwalnia się szybko (np. azotan amonu), inne to nawozy o spowolnionym działaniu (SRF) (np. Entec). Zasadniczo nawozy o kontrolowanym uwalnianiu składników (CRF), jak BarFertile, są znacznie bardziej efektywne pod względem równomiernego dostarczania roślinie potrzebnych składników odżywczych. Ciągłe i równomierne uwalnianie pierwiastków zapobiega nadmiernej produkcji biomasy. Azot dostarczany jest roślinom zgodnie z zapotrzebowaniem darni na ten składnik, dzięki zastosowaniu technologii CRF.

Na poletkach obsianych mieszanką życicy trwałej (50%)  i wiechliny łąkowej (50%) porównano wpływ sześciu źródeł azotu: azotanu amonu – AN, mocznika metylenowego – MU, ENTEC, izobutylidenodimocznika – IBDU, azotu w siarkowej otoczce (technologia Poly-S) oraz CRF.